Woord van de Pastoor

Wie ben ik ?

Onlangs hoorde ik op de Vlaamse radio Een de Vlaamse schrijfster Margot van der Straeten aan het woord. Haar woorden hebben indruk op mij gemaakt. Ze vertelde daar dat ze zich als jongere in de godsdienstlessen helemaal niet voorbeeldig gedroeg. Zo erg, dat de lerares niet meer in staat was om les te geven... Ze werd dan ook door de directrice, Zuster Lea, geroepen.

De schrijfster vertelt dat het in dat gesprek op een bepaald moment over boeken ging en dat Zuster Lea haar aanraadde om de grote namen uit de literatuur te lezen. Het zoekende meisje van zestien werd verwezen naar grote boeken uit de literatuur met een grote L. Ze koos het boek "De dood van Ivan Iljitsj" van Leo Tolstoj omdat dat het dunste boekje was. Maar het is niet omdat een boekje dun is dat het geen indrukkan maken, integendeel...

Ze vertelde dat het boek gaat over een man die sterft, een rechter die op zijn sterfbed ligt en die alle mogelijke levensvragen aan zich voorbij ziet gaan. Cruciale vragen die hij zich stelt zijn: waarom ben ik rechter geworden, waarom ben ik getrouwd, waarom heb ik kinderen ? En hoe zieker hij wordt, hoe eenzamer hij wordt en hoe meer hij beseft hoe zijn leven een grote leugen is geweest. Hij komt tot de conclusie dat hij niet naar zichzelf heeft geluisterd, maar naar de maatschappelijke druk. Hij is rechter geworden omdat hij uit een prestigieuze familie kwam. Hij heeft een vrouw en kinderen omdat iemand, een man van zijn caliber, zeerzeker een vrouw en kinderen moet hebben.

De schrijfster bekende: dat zijn heel grote vraagstukken als je die leest als zestienjarige. Ik weet niet wat toen allemaal tot me doorgedrongen is, maar het heeft een heel grote indruk op mij gemaakt. Ze besloot haar verhaal met een dankwoord naar de kloosterlinge: "Zuster Lea, ik ben haar zeer dankbaar voor het gereedschap wat ze me heeft gegeven om de wereld te leren kennen en om mezelf te leren kennen en dat is natuurlijk een gigantische les".

Dat verhaal mag ons er eens over laten nadenken dat God met elke mens een uniek plan heeft. Durf ik me die vraag wel eens te stellen in mijn gebed: God, wat wil U dat ik met mijn leven doe ? Hij zal ons zeker antwoorden in tekenen, als we ze maar willen zien. En dan komt het er ook op aan om met het Antwoord van God iets te doen in ons leven. Dat zal ons echt gelukkig maken en bovendien zullen we anderen inspireren en motiveren om uit de levenswijze te stappen waar men niet gelukkig in is.

We moeten ons leven niet automatisch gaan invullen zoals de rest van mijn familie en vrienden dat doen. Misschien moet mijn weg wel een heel andere weg zijn. Zoals Jezus Zijn leerlingen wegriep van de dagdagelijkse vissleur om hen tot mensenvissers te maken, zo heeft de Heer voor elk van ons een plan en wil Hij grote dingen met ons doen. Is het voor mij duidelijk wat dat plan is ? Wachten we niet tot ons sterfbed zoals die rechter in dat boek om die wezenlijke vragen te stellen...

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.