Woord van de Pastoor

Bootwijding

Er stuurde mij vorige week iemand een mooi filmpje van de bootwijding op de Leie in het Gentse. Zie/ "We hopen gespaard te blijven van pech": 150 boten gewijd op de Leie in Gent | VRT NWS: nieuws  150 boten werden daar gezegend. De priester in een klein bootje, gewapend met kwispel en wijwater vaart langs de boten op de Leie en zegent ze, en spreekt er een “God zegene u en God beware u” over uit. Al 70 jaar is er daar een bootwijding en mensen houden er blijkbaar heel erg aan dat hun boot gezegend wordt, dat het wijwater ook de romp van de boot raakt. Een vrouw vertelde in het filmpje dat ze hun boot lieten zegenen om gevrijwaard te worden van pannes maar dat het toch niet sluitend was…

Ik moest bij die bootwijding denken aan een stuk uit het evangelie, Marcus 4,35-41.
Jezus voer met zijn leerlingen van de ene oever naar de andere. Hij lag in de boot te slapen. Plots steekt er een storm op, een hevige storm, de golven slaan over de boot en de boot loopt vol water. Jezus wordt er blijkbaar niet wakker van, Hij ligt aan de achtersteven lekker een dutje te doen. De leerlingen zijn in paniek en schudden  Jezus dan maar wakker en zeggen: “Meester, raakt het u niet dat wij vergaan”. De Heer zal de  storm bedaren en met dat wonder laten zien dat Hij de Zoon van God is. De mensen zeggen: “Wie is Hij toch dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen”.

Ik heb dat evangelie al vele keren gebruikt bij uitvaarten van verongelukte en  jonggestorven mensen. Het is belangrijk dat we verkondigen: In de grote stormen van het leven, in die momenten dat wij onze levensboot voelen zinken en  denken dat de Heer onverschillig voor ons is en slaapt mogen we toch weten dat Hij er is en ons nooit ten onder zal laten gaan. Er kunnen nogal wat stormen in een mensenleven zijn. Elk komt vroeg of laat wel eens in een soort tornado in het leven terecht. Het leven kan soms heel erg slaan maar niets kan ons ten gronde richten, dat mogen we als christenen weten. Elke mens kent zo wel eens momenten waarop we denken dat het allemaal om zeep is, momenten waarop al onze zekerheden weg lijken te vallen. In elke levensfase kan dat voorkomen. In deze dagen zullen er studenten zijn die hun studie zien mislukken denken dat hun leven kapot is. Stormen zijn er wanneer mensen hun werk kwijt raken, mensen die geconfronteerd worden met kanker of een andere enge ziekte, gezinnen die breken en de liefde die tussen mensen over is, moeilijkheden allerhande die er in een mensenleven kunnen voorkomen, geliefde medemensen die sterven, je kunt vast nog wat voorbeelden geven van stormen die ons leven kunnen teisteren. Net als die apostelen kunnen we het als gelovige mensen die ons best doen niet begrijpen en het er heel moeilijk mee hebben. In zo momenten hebben we – net als de leerlingen toen - ook de indruk dat God slaapt en roepen we kwaad: “Meester, raakt het u niet dat wij vergaan ?” Wanneer Jezus wakker wordt en Hij stilt de storm, geeft Hij geen uitleg waarom het stormde. Hij laat de storm liggen. Dat wil dat verhaal ons ook zeggen: In alle stormen van het leven, ook in de allerergste, is Hij er. Durf te bidden “Meester, raakt het u niet dat wij vergaan”, en je zult Zijn reddende hand in de storm van je leven voelen, ook al krijg je geen uitleg waarom.

Als we over boten die vergaan nadenken, dan denk ik altijd spontaan aan de Titanic, het grote schip dat onverwoestbaar leek maar bij zijn eerste oversteek naar Amerika in 1912 toch verging. Een lied wat veel mensen onmiddellijk aan de Titanic   laat denken is het “Nearer my God to Thee”, “Nader, mijn God, bij U”.  Het staat vast dat de muzikanten de opdracht kregen te blijven spelen en muziek te spelen die de passagiers kon kalmeren, geruststellen. Het lijkt ook vast te staan dat een groep muzikanten tot het laatste moment op het dek is blijven spelen. Nog voor de eerste overlevenden van de ramp in New   York aan wal gingen, stond het al in de kranten dat de laatste melodie die de  muzikanten hadden gespeeld, de hymne “Nearer my God to Thee” was. In een van mijn vorige parochies zong men het “Nader, mijn God, bij U” in de  uitvaartmis. Een lied met een mooie verwijzing dat wanneer alles eens zal vergaan, wanneer ons lichaam het eens zal begeven, wij bij God zullen mogen thuiskomen. In dat lied klinkt het: “Kort is ons leven, Heer, wij weten niet wie van ons morgen weer het licht nog ziet. Ja, iedre dag brengt mij, U nader, naderbij”. Net als die Titanic meer dan 113 jaar geleden zonk, zal ook onze levensboot eens zinken. We mogen in elk moment weten dat Hij er is en voor ons zal zijn.

Gods Zegen,
uw priester en pastoor A. Penne

Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.