Woord van de Pastoor

Eucharistiegedachten uit Kiev

YOUTUBE-FILMPJE MET GEBED VOOR OEKRAINE: https://www.youtube.com/watch?v=CfwQN0TVsVg&ab_channel=AndyPenne

We zijn in deze dagen allemaal met onze gedachten bij wat er gebeurt in Oekraïne. We zien elke dag op de televisie de beelden van de oorlog. Mensen die vluchten, de gruwel van wat mensen elkaar kunnen aandoen. Ja, ook kerken en gebouwen waar gelovigen samenkomen worden niet ontzien. Je zou dan denken dat het hele kerkelijke leven daar stilvalt. Je zou denken dat iedereen een veilige schuilplaats zoekt en gaat zitten afwachten tot het weer veilig en verantwoord is om als Kerkgemeenschap samen te komen. Ik was daarom om bijzonder getroffen door de oproep van de Grieks-katholieke aartsbisschop van Kiev. Zie: https://www.facebook.com/watch/?v=457455459412026

De bisschop sprak de gelovigen toe in een videoboodschap dat op zondag de Eucharistie zou gevierd worden, ook al had de overheid een lockdown afgekondigd en ook al was er het gevaar van de oorlog. Die aartsbisschop zat op dat moment ook in een schuilkelder onder zijn kathedraal. Hij gaf in die videoboodschap zijn priesters de opdracht om de Eucharistie te gaan opdragen in de schuilkelders en in de bunkers. Ook al konden en mochten de inwoners van Kiev de straat niet op van de overheid, de Kerk zou naar hen toekomen, de Eucharistie zou gevierd worden. De Kerk zou met de mensen zijn en naar de mensen toekomen om hen Jezus Christus te brengen.

Die videoboodschap van die aartsbisschop van Kiev maakte nog eens duidelijk wat de Eucharistie voor ons is. Ik moet zeggen dat ik het zo wel eens aan mensen vraag wat de betekenis is van de Eucharistie. En dan krijg je zo dikwijls wollige antwoorden. Ik noem er enkele op: “de gelovige gemeenschap die samen komt”, “we breken en delen met elkaar”, “we komen samen in de geest van Jezus”. Als het daarover alleen zou gaan, kan ik begrijpen dat veel mensen daar niet meer naartoe komen want daarvoor hoef je niet perse in je parochiekerk samen te komen. In de Eucharistieviering gaat het over de werkelijke tegenwoordigheid van Jezus Christus. Hij spreekt tot ons persoonlijk wanneer de diaken of de priester het evangelie voorleest en Hij komt werkelijk aanwezig onder de gedaante van Brood en Wijn op het altaar en tot ons in de Heilige Communie. Zoals Jezus bij het Laatste Avondmaal brood en wijn nam en sprak: “Dit is Mijn Lichaam” en “Dit is Mijn Bloed”, zo gebeurt het in elke Eucharistieviering. Onder de gedaante van brood en wijn komt Hij onder ons, Hij is er echt. We zien en smaken nog brood en wijn maar Hij is er echt. Dat is het diepe geloof van de Kerk, al eeuwen, van in het begin. En daarom viert de Kerk Eucharistie, elke dag, ook en misschien vooral in moeilijke omstandigheden. Het is uit de ontmoeting met de Heer, werkelijk aanwezig in de Eucharistie, dat we het leven aankunnen, sterk kunnen zijn en ons inzetten voor de mensen die God op ons pad zet. Zoals Jezus daarna bij het Laatste Avondmaal de voeten van de leerlingen waste, zo zullen wij vanuit de ontmoeting met de Heer in de Eucharistie ook kunnen knielen voor de kleinen en gekwetsten van onze tijd. Je moet maar eens heiligenlevens lezen, je vindt dat daar altijd in terug. Moeder Theresa en Pater Damiaan hebben zich ingezet voor de armen en melaatsen vanuit hun dagelijkse ontmoeting met Jezus in de Eucharistie.

Die aartsbisschop van Kiev die daar zijn priesters de opdracht gaf in de bunkers en de schuilkelders met de gelovigen de Eucharistie te gaan vieren zei in zijn videoboodschap het volgende: “De Kerk van Christus brengt de Eucharistische Verlosser naar hen die moeilijke momenten beleven in hun leven, naar hen die de kracht en de hoop nodig hebben van de Verrijzenis. Ik wil vandaag aan iedereen die de mogelijkheid heeft om naar de kerk te gaan vragen: ga naar de Goddelijke Liturgie. Ga biechten vandaag. Iedereen, ontvang de Communie. Ontvang vandaag de Eucharistische Christus. Offer voor hen die niet naar de kerk kunnen. Offer de Heilige Communie voor onze soldaten. Vandaag is ons leven in hun handen. Offer voor hen die gewond zijn, voor hen die ontmoedigd zijn, voor de vluchtelingen die onderweg zijn door deze oorlog,”

Is de Eucharistie voor mij ook een moment waarop ik met de Heer samen ben op een manier die onvergelijkbaar is? Geeft die ontmoeting mij ook de kracht om te knielen bij en mij in te zetten voor mijn broeders en zusters ?

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.