Woord van de Pastoor

Lever je mes in

Uit mijn jeugd herinner ik mij dat oudere mensen tegen de kinderen na de viering van Aswoensdag vertelden dat als hun askruisje met Pasen nog altijd op hun voorhoofd stond, dat ze dan een nieuw kostuum van de pastoor kregen. Dat kon men gerust zeggen want iedereen weet toch dat niemand dat kruisje bijna 50 dagen op het voorhoofd kan bewaren. Toch zou ik wensen dat iedereen met Pasen een nieuw kostuum zou hebben. Niet letterlijk maar wel dat men kan zeggen dat de Veertigdagentijd ons veranderd heeft en ons dichter heeft gebracht bij de Heer en Zijn Evangelie. In de Paaswake gaan we onze doopbeloften vernieuwen, ik hoop dat het voor elke gelovige een nieuw begin mag zijn.

Verschillende parochianen vroegen mij of ik geen goede tips had, iets concreet voor een goede Veertigdagentijd. Ik heb hen gezegd dat ze eens moesten kijken met wie ze ruzie hadden en dat men daar eens moest proberen uit te komen tegen Pasen. Ik heb die gedachte gehaald uit een vastenoproep van Kardinaal Sepe van Napels, enkele jaren geleden. Napels werd toen getroffen door gewelddadige straatovervallen door jongeren. De kardinaal schreef toen een persoonlijke brief naar de jongeren. Het project heette: “Lever je mes in”. De kardinaal schreef in zijn brief: “Open jullie handen! Laat de messen vallen die alleen bloed, dood en rouw verspreiden, die vriendschapsbanden doorsnijden en haat oproepen. (…) Breng de wapens naar de kerk, alle wapens die het leven bedreigen. Laat ze achter voor het altaar van Christus, de messen die jullie jeugd besmetten en jullie menselijke waardigheid.”  En hij deed de jongeren ook een concreet voorstel om hun messen anoniem in een mand voor het altaar achter te laten. http://www.kerknet.be/actua/nieuws_detail.php?nieuwsID=70958

Nee, in onze dorpen zijn er gelukkig geen gewelddadige straatovervallen en zijn er ook gelukkig geen messen te zien. Maar figuurlijk staan mensen wel regelmatig met messen tegenover elkaar. Je merkt het in families dat men elkaar niet meer wil zien. Buren die elkaar het leven zuur maken. Jaloersheid in verenigingen. Een andere politieke opvatting die mensen tegenover elkaar laat staan. Ik merk het zelfs soms bij priesters en in kloostergemeenschappen. Elk mag zich eens de vraag stellen: moest er in onze kerk voor het Altaar een mand staan, welke messen zou ik er kunnen ingooien om goed Pasen te kunnen vieren ?

Net zoals het voor die jongeren daar in Napels geen gemakkelijk iets was om hun messen in die mand te gooien, zo zal het ook voor elk van ons geen gemakkelijke klus zijn om dat te doen maar het zal ons wel gelukkiger maken. De Heer vraagt het van ons ! Onlangs hoorde ik nog een mooi verhaal van twee zussen die na meer dan 10 jaar ruzie vanwege een erfenis eindelijk de strijdbijl hadden begraven. Een van hen vertelde mij hoe erg ze het vond dat die tien jaar verloren waren. Het had van beiden heel veel moeite gevraagd maar wat waren ze blij dat het weer goed was tussen hen. Waarom moet er gewacht worden tot een sterfbed om ruzies bij te leggen ?

We gaan in de komende tijd bijzonder denken aan het verlossende lijden, sterven en verrijzen van onze Heer. Hij is voor elk van ons persoonlijk gestorven en verrezen. Sindsdien is er altijd een nieuw begin mogelijk. Daarom kan die mand ook klaargezet worden en is er voor elk van ons gelegenheid tot een nieuw begin. De Heer staat voor elke mens met een mand klaar en fluistert ons toe: Leg het er maar in, zo kom je dichter bij Mij.  

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be