Woord van de Pastoor

Priesterbegrafenis

PRIESTERBEGRAFENIS

De laatste zaterdag van september was in de dekenale kerk van Geraardsbergen de uitvaartmis van priester Edgard De Wetter. Hij mocht oud worden, 89 jaar. http://www.kerknet.be/bisdomgent/nieuws_detail.php?ID=376&nieuwsID=109480

In mijn jeugd kende ik hem als pastoor van Outer. Ik zag hem toen dikwijls omdat de uitvaartmissen in Nederhasselt altijd met 3 priesters waren en pastoor De Wetter was er bijna altijd bij. Later ging ik ook op zondag in Outer de Mis bij hem dienen. Pastoor De Wetter was de eerste priester waar ik aan durfde vertellen dat ik priester wilde worden. Als jongere ben ik op een bepaalde dag eens gaan aanbellen aan de pastorij van Outer. Ik herinner me nog dat ik toen al de vragen opwierp: “Wat gaan ze van mij zeggen ?  Wat gaan ze thuis daarvan zeggen ? Wat gaan familie en vrienden daarvan zeggen ?”. Het gevatte antwoord van pastoor De Wetter was: “Wat gaat God ervan zeggen als je niet op Zijn Roeping ingaat ?” Het is een heel menselijk iets dat we ons bij grote beslissingen niet op de eerste plaats laten leiden door wat God in ons hart ons ingeeft maar door wat anderen er misschien van zullen denken. Daardoor gebeuren een aantal dingen, goede zaken zeker niet. Het is een mooie vraag bij elke grote beslissing in ons leven: Wat gaat God ervan zeggen als je dingen wel of niet doet ?

Omdat pastoor De Wetter mede aan de wieg stond van mijn priesterroeping, werd mij gevraagd op het einde van de uitvaartmis “de ritus met de symbolen van het priesterschap” te doen. Het is een zeer oud gebruik dat aan elke priester van het bisdom Gent een wassen kelk met een beetje niet-geconsacreerde wijn, drie kaarsjes en een pateen met een niet-geconsacreerde hostie meegegeven wordt in het graf. Dat mocht ik daar dus doen: in het wassen kelkje wijn gegoten, een grote hostie gebroken en in het kelkje gelegd. Dan wordt een wassen pateen met drie lonten die de kaarsen symboliseren aangestoken en omgekeerd in het kelkje met brood en wijn geplaatst zodat de kaarsjes erin uitdoven. Tenslotte mocht ik het wassen kelkje in een luikje in de kist plaatsen en werd het luikje gesloten. Tijdens dat ritueel wordt normaal het “Clementissime” gezongen, een Latijns gezang waarin Gods mildheid wordt afgesmeekt. De vertaling daarvan luidt: “Goedertieren Heer, die omwille van onze ellende door goddeloze handen de dood hebt aanvaard, houd mijn ziel uit de poel der hel en uit de klauwen van de duivel. Vergeef en vergeet mijn zonden. Mogen de engelen mij naar het heilig Licht brengen

en de poort van het paradijs binnenleiden om dit lichaam, dat aan de ontbinding wordt prijsgegeven, naar de eeuwigheid te voeren. Heer, erbarm U over mij, zondaar.” Het is een mooie symboliek naar het Priester-in-Eeuwigheid-zijn. Net als het doopsel en het vormsel geeft de priesterwijding iemand een eeuwig merkteken op de ziel. Eens gedoopt, altijd gedoopt; eens gevormd, altijd gevormd; eens priester, altijd priester. Je kunt wel zeggen dat je er niets meer mee te maken wilt hebben, je blijft het voor God altijd. Of we het nu wel of niet sterk beleven, we blijven voor altijd Zijn gedoopt en gevormd kind, Zijn Priester ! 

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

BOUW VAN EEN NIEUWE KERK IN GALMAARDEN:

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120927_00314604