Woord van de Pastoor

Roma en Pasen

Het busongeval in Zwitserland op 13 maart heeft veel mensen stil gemaakt. Meer dan 20 kinderen en hun begeleiders verloren daarbij het leven. Niemand kan onverschillig blijven bij zo een drama. Wanneer er iets met onze kinderen gebeurt, dan worden we geraakt tot in het diepste van ons wezen. Het brengt ons ook bij onze broosheid. Zo net op de helft van de jaarlijkse veertigdagentijd, op weg naar Pasen, gebeurde dat ongeval. Het Paasgeloof is het enige wat ons troost kan geven wanneer een ongeluk als dat in Zwitserland gebeurt.

Voor mij had dit drama ook een persoonlijk gezicht. Een van de slachtoffertjes, Roma, was in Bergeijk 4 jaar misdienaar bij mij. Bijna wekelijks, stond ze, samen met haar zusjes Irla en Finja, trouw en nauwgezet aan mijn zijde. Met een warme glimlach op het gezicht luisterde ze naar het Woord van de Heer, de kaars in de hand toen het evangelie werd voorgelezen. Met grote eerbied bracht ze de gaven van brood en wijn aan die Lichaam en Bloed van de Heer zouden worden. O ja, ze zaten ook wel eens te klieren voor de Mis in de sacristie. Ik kreeg ze dan wel stil met de dreiging dat ik hun staarten aan elkaar zou binden…

Op 6 mei zou Roma het Vormsel ontvangen. In haar vormselmap las ik iets van het diepe geloof van de kleine Roma. Ze schreef daar dat geloven wél iets is voor jongeren van deze tijd. Op de vraag wie Jezus voor haar was, schreef ze: “Hij is in mijn hart, Jezus is bij ons tot de wereld er niet meer is.” Met dat geloof was er ook het afscheid, in mijn uitvaartpreek heb ik dat als boodschap uitgeschreven. Ook al is haar leven hier voorbij, in Gods Licht gaat het verder. We vieren binnenkort Pasen. Jezus is aan het Kruis gestorven en verrezen, Hij heeft de dood overwonnen. Dat heeft ook met ons te maken. Pasen vieren is uitspreken dat de dood niet meer het laatste woord zal hebben, dat ons leven niet eindigt in het donkere gat van de dood maar bij Hem in het Eeuwige Leven. Mooie theorie maar wanneer de dood van een geliefde ons treft, dan komt het er op aan dat je het praktijk laat worden en dat je het echt kunt geloven. Klein en jong als Roma was, bespeurde ik haar diepe geloof in die vormselmap. Bij de vraag “Denk je dat Jezus ook met jou kan mee-lijden ?”schreef ze “Ja, want Hij weet wat pijn is, zo kan je met anderen meelijden.”

Haar jaren van misdienaar zijn hadden haar geleerd dat christen-zijn meer dan “ergens bijhoren” is, meer dan zomaar een naam. Kiezen voor Jezus is eeuwig leven hebben. Roma schreef zelf over haar vormsel: “Ik ben op weg naar het vormsel, ik wil Jezus volgen. God zal ons niet vergeten. God wil iedereen gelukkig maken”. Bij de vraag wat ze aan Jezus zou willen vragen schreef ze: “Eeuwig Leven, vrede, nergens meer ruzie”. Ik geloof oprecht dat Jezus haar nu Eeuwig Leven en vrede zal geven. Over de grens van dit leven blijven we met elkaar verbonden. Iemand zei me deze week: “Mijnheer Pastoor, Roma zal nu altijd dicht bij u in de Mis zijn als misdienaar uit de Hemel”. Dat is ook mijn diepste geloof. Dat is de kern van ons paasgeloof. Als gelovigen blijven we met elkaar verbonden. Dat is Pasen concreet voor ons.

 Roma stuurde haar ouders een kaartje vanuit Zwitserland. Daarop schreef ze: “Hopelijk zie ik jullie gauw”. Ons Paasgeloof zegt dat het inderdaad niet eindigt hier maar dat we elkaar eens gaan terug zien. Waar die kleine Roma, samen met die anderen,  nu is heengegaan, daar wacht ze ons op, daar zijn we allen naar op weg. Dat is Pasen, concreet voor ons leven.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

Vieringen in de Goede Week: http://www.priesterpenne.be/nieuws/nieuwsdetails.php?n_ID=663

Maria Boodschap: http://www.priesterpenne.be/nieuws/nieuwsdetails.php?n_ID=662