Home
Nieuws
Woord v.d. Pastoor
Priester Penne
Opname in de kerk
Dopen
Communie
Vormsel
Huwelijk
Jubilea
Uitvaart
Boete & verzoening
Ziek zijn
Maria
Links
Contactinformatie

Priester Penne

U bent bezoeker 400676 .

Woord van de Pastoor

Jubileum

Onlangs ging ik op huisbezoek bij een echtpaar dat zijn vijftigste huwelijksverjaardag vierde. Op de kast staat de familiefoto met daarop het gouden echtpaar, de kinderen en de kleinkinderen. Daarnaast staat een beeld van de heilige familie, nog een erfenis van een van de ouders. Toen ik zo naar de belevenissen van dit gouden bruidspaar luisterde, moest ik toegeven dat die twee dingen veel met elkaar te maken hadden.

Een beeld van de heilige familie – Jozef en Maria met tussen hen in het Kind Jezus – is doorgaans een zoete en lieve afbeelding. Het zou ons de indruk geven dat die drie het meest ideale gezin vormden en dat daar nooit iets aan de hand was. Als we in het evangelie kijken, zien we echter dat er ook bij hen heel wat zorgen en twijfel zijn geweest, ook zij bleven niet gespaard van problemen. Jozef dacht er in stilte over van Maria te scheiden toen ze zwanger bleek te zijn voor ze gingen samenwonen. Er was de verre tocht van Nazareth naar Bethlehem, nergens plaats voor hen, de geboorte in de stal, herders en wijzen die het Kind komen bezoeken, ze moeten vluchten want Herodes zoekt het kind te doden. Bij de opdracht in de tempel, zegt de oude Simeon over het Kind: “Deze jongen zal velen in Israël ten val brengen of laten opstaan. Hij zal een omstreden teken zijn – ook door uw ziel zal een zwaard gaan – en zo zal onthuld worden wat er in veler harten omgaat.’(Lucas 2,34). Ze raken de twaalfjarige Jezus in Jeruzalem kwijt, ze zoeken hem en Maria zegt: ‘Kind, hoe kon je ons dit aandoen? Wat waren je vader en ik ongerust toen we je kwijt waren.’ (Lucas 2,48)

In het verhaal van dat gouden bruidspaar beluisterde ik de moeilijkheden die er waren geweest voor het huwelijk omdat een van de ouders liever een andere partner had gezien. Ik beluisterde de zorgen rond de zwangerschappen en de geboorten, ook rond hun overleden kindje. Ik beluisterde hun zorgen om hun opgroeiende kinderen in de jaren zestig en zeventig, waarin veel vaste waarden niet meer zo vast leken.

Doorheen die vijftig jaar zijn die twee mensen elkaar trouw gebleven omdat ze hun huwelijk hebben beleefd zoals de heilige Familie. Zij laten ons zien dat liefhebben meer is dan dingen doen voor de anderen, het is elkaar begrijpen en vergeven. De heilige Familie was trouw aan elkaar vanuit het besef dat God hen aan elkaar had gegeven om er voor elkaar te zijn. Is dat niet het recept voor elk goed gezinsleven: elkaar zien als geschenk van God. Wanneer partners elkaar zien als een geschenk van God, zou de trouw dan niet gemakkelijker zijn ? Moeten we daarin ook niet beginnen met onszelf als een geschenk van God voor de andere te beschouwen ? Wanneer ouders hun kinderen en kinderen hun ouders als een geschenk van God zien, zouden generatiekloven dan niet gemakkelijker te overbruggen zijn ? Of die foto en dat beeld toevallig naast elkaar stonden, weet ik niet maar het heeft me wel een mooi inzicht gegeven. Ik wens dat al onze gezinnen deze gedachte zouden toelaten in hun hart. Het zal hen zeker sterk maken in de liefde en de trouw.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne