Woord van de Pastoor

Geloofsopvoeding voor kleine kinderen

De meeste jonge ouders in onze parochies laten hun kinderen dopen. Bij de doop vertrouwen we een kind op een bijzondere manier toe aan Gods Vaderlijke Zorg en wordt een kind lid van de grote Kerkgemeenschap. Dopen is echter meer dan die korte plechtigheid in de kerk. Er wordt bij een doop nogal wat uitgesproken en beloofd. Bij een doop spreken ouders uit dat ze hun kind het geloof gaan meegeven, dat ze hen gaan opvoeden in het geloof, dat ze hen gaan leren leven naar Gods geboden, ze hun kind gaan leren om van God en de medemensen te houden zoals Jezus ons dat heeft geleerd. Als je daar over nadenkt, dan is dat een hele opdracht. Bij de doopvoorbereiding trachten we dat ook naar ouders duidelijk te maken: je hebt een verantwoordelijkheid als je je kind laat dopen. In het rooms-katholieke doopritueel spreken jonge ouders deze dingen uit maar wat komt daarvan terecht ? Kun je kleine kinderen wel al iets meegeven, op welke leeftijd kun je daarmee beginnen ?

Een mooi getuigenis kreeg ik een tijd geleden van een jonge moeder. Haar getuigenis mocht ik in een woordje meegeven opdat andere jonge ouders daar ook iets mee zouden kunnen. Ze vertelde dat het voor hen als jonge ouders echt confronterend was om bij de doopvoorbereiding te horen dat dopen meer dan een traditie was, meer dan een ritueel wat iedereen in de familie al had gedaan. Die doopbeloften leken hen een hele klus maar ze waren er zelf wel van overtuigd dat dopen inderdaad meer was dan wat water over het hoofd gieten. Ze wilden daar best wel invulling aan geven maar vroegen zich als jonge ouders af: “Wat kun je aan je kindje doorgeven van dat kleine beetje “pure”kennis dat je zelf in de loop der jaren van het geloof is bijgebleven ?”. Ze vertelde dat ze zich sindsdien gewoon laten leiden door de praktijk van alledag. Hun kindje is ondertussen enkele jaren oud. Omdat hun kindje er echt lol in heeft, vonden deze ouders het fijn om een aantal praktische dingen met andere ouders te delen. Geloofsopvoeding voor hele kleine kinderen is blijkbaar allemaal niet zo moeilijk als het op het eerste zicht lijkt. Bij het slapengaan bidden die ouders bij het kindje altijd hetzelfde gebedje. Het bidden van het gebedje is een vast onderdeel van het naar-bed-brengen geworden, het brengt daarmee een soort van rust. Mama en papa zijn in de buurt, God is ook bij je. Wanneer ze met de honden gaan wandelen, wandelen ze ook altijd even langs het kapelletje. Ze gaan dan altijd “even kijken of Maria thuis is”. Ze rusten er even uit op het bankje (snoepen wat…) en sommen samen een hele rij van namen op van mensen waarvoor ze willen bidden. Thuis steken ze wel eens een kaarsje aan. Onlangs hebben ze een mooi Mariabeeldje gekocht en bij dat beeldje mag het kind dan regelmatig een kaarsje neerzetten en zeggen waarvoor ze bijzonder willen bidden. De verhalen uit de kinderbijbel spreken kinderen aan. De kerststal thuis, een kinderboekje met het kerstverhaal en een bezoek aan de kerststallen in het dorp waren een groot succes. Voor kinderen zijn blijkbaar de baby in de kribbe, Maria en Jozef en natuurlijk de dieren enorm interessant. De viering voor de dopelingen van de afgelopen jaren en de kleuterkerstviering was voor die kleine kinderen een prettige kennismaking met de kerk waar ze als jonge ouders hun kleine kinderen met een gerust hart mee naartoe durfden nemen. De kerk op zich, het kinderkoortje, de kaarsjes en de pastoor (!) spreken kindjes volgens het getuigenis van die jonge ouders blijkbaar heel erg aan.

Ik was getroffen en hoopvol door dit getuigenis. Geloofsopvoeding begint niet rond de leeftijd van de eerste Communie maar met kleine dingen kan men al vroeg beginnen met te spreken over wie Jezus voor ons is. Wellicht moeten wij als Kerkgemeenschap jonge ouders daar ook in tegemoet komen. Wat we in onze kinderjaren hebben meegekregen, daar kunnen we het hele leven op bouwen. Laten we onze kinderen het belangrijke fundament van het geloof niet onthouden !

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.