Woord van de Pastoor

Orgaandonatie

In de kennissenkring had ik enkele weken geleden een dramatisch sterven. Hun oudste zoon – twintig jaar oud – verongelukte op weg naar zijn werk. Hij was al hersendood toen hij in het ziekenhuis aankwam. Bij het roerloze lichaam hebben ouders afscheid moeten nemen van hun kind. Onbegrijpelijk is zo een sterven. Hun parochie heeft geen priester, ze hebben mij gevraagd om de uitvaart te leiden.

Machteloos zit je dan samen met de ouders en de familie. Je zoekt woorden om te troosten, je probeert te spreken over eeuwig leven. Dat geloof beluisterde ik ook bij die ouders. Ze zijn er ten diepste van overtuigd dat de dood niet het laatste woord heeft, dat Gods Belofte van het Doopsel dat Hij Zijn kinderen nooit meer loslaat, ook na het sterven van het lichaam blijft gelden.

Maar er troostte hen nog een andere gedachte. Hun zoon had een donorcodicil. Na zijn sterven waren verschillende organen weggenomen. Het ziekenhuis had de ouders verteld dat er met de organen van deze kerngezonde jongeman die zo plots was overleden, zes mensen werden geholpen. Het hart van hun zoon klopte verder, in een mens daardoor geholpen was, in nog andere mensen leefde een stukje verder van hun zoon…

Die gedachte heeft me de laatste dagen toch bezig gehouden. De rooms-katholieke kerk staat positief tegenover orgaandonatie, ze legt wel de nadruk op de vrijheid en de vrijwilligheid. Paus Pius XII stelde indertijd al: ,,Orgaandonatie is goed, maar orgaandonatie mag niet beschouwd worden als een vanzelfsprekende plicht van naastenliefde. De vrijheid en vrijwilligheid dient, ook na de dood, gerespecteerd te worden, evenals de wensen van de nabestaanden.'' Paus Johannes Paulus II zei in 1991: “Het ter beschikking stellen van organen – hetzij materiaal dat voor de donor tijdens het leven niet voor het overleven noodzakelijk is, hetzij de tijdens het leven bewust genomen beslissing om na de eigen dood vitale organen ter beschikking te stellen – moet worden gezien als een gift van zichzelf. Er is een analogie tussen het genereuze schenken van een stuk van eigen lichaam en de gift die Jezus Christus heeft gedaan toen Hij zijn eigen leven gaf: door de gave wordt de dood op een bepaalde manier overwonnen…” Op 30 augustus 2000 noemde hij het doneren van organen "een ware daad van liefde" en maakte duidelijk dat voor de katholieke kerk de hersendood een aanvaardbaar moment voor transplantatie is. De Nederlandse bisschoppen verklaarden in 1995: ,,Het lot van mensen die ernstig ziek zijn en wachten op een transplantatie gaat ons zeer ter harte. (...) Daarom herhalen wij onze aansporing tot het beschikbaar stellen van organen na de eigen dood.''

In deze tijd waarin de vraag rond orgaandonatie zo regelmatig speelt in de media, leek het me goed ook de stem van de Kerk te laten klinken. Mogen alle gelovigen daarin hun geweten laten spreken.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne

10 jaar priester
Aanstaande donderdag 24 mei ben ik 10 jaar priester. Dank aan allen voor alle hartelijkheid en vriendschap, dank dat ik voor velen priester mag zijn. Op donderdagavond 24 mei om 18.30 uur draag ik een dankmis op in de Sint-Petruskerk op het Hof te Bergeijk. Daarna is iedereen die avond welkom op het parochiecentrum (Hof 16 te Bergeijk) voor een kop koffie of iets anders… Het mag een avond zijn van gezellig-samen-zijn.