Woord van de Pastoor

Ziekenzalving

Ziekte kan een leven soms heel moeilijk maken. Ook ons geloof kan dan heel erg op de proef worden gesteld. Sommigen vragen zich dan af: “Heeft God me in de steek gelaten ?”. De Kerk heeft altijd veel zorg gehad voor de zieken, zoals Jezus dat ook had: ook in het lijden laat God de mens niet los ! We hebben zelfs een Sacrament der Zieken waarbij de zieke de handen wordt opgelegd en gezalfd als een teken van Jezus’nabijheid bij de zieke mens.

Rond de toediening van het Sacrament hangt er soms wat onduidelijkheid, zeker nu er aan veel ziekenhuizen geen priesters verbonden zijn. Gelovigen moeten ook dan mondig zijn en zorgen dat zij of hun familieleden krijgen waar ze recht op hebben en om vragen.
Onlangs kreeg een van onze parochianen te horen dat ze een operatie kreeg met het risico van overlijden. Ze vroeg de verpleging een pastor voor de bediening. Er kwam een pastorale werkster. Onze parochiane vroeg wat ze kwam doen. Toen ze sprak over de ziekenzalving zei ze haar dat ze dat helemaal niet mocht en stuurde haar weg. De familie belde dan mij en ik heb haar de Sacramenten toegediend. Ik prees haar om haar kordaat katholiek zijn.

Enkele maanden geleden schreven onze bisschoppen hierover een brief. Ze erkennen de “belangrijke rol” die niet-priesters kunnen spelen bij de pastorale begeleiding van zieken en stervenden in de voorbereiding op het ontvangen van het sacrament van de zieken. De priester is echter de enige die het Sacrament der Zieken kan toedienen. De bisschoppen betreuren in hun brief dat nog steeds veel mensen de ziekenzalving als het ‘laatste sacrament’ beschouwen en daarom zo lang mogelijk uitstellen. “De geschikte tijd om het te ontvangen is dan ook reeds aanwezig wanneer een gelovige door ziekte of ouderdom in levensgevaar begint te komen”, schrijven zij. De ziekenzalving is toe te dienen voordat iemand een zware operatie ondergaat, ernstig ziek is of, indien het om ouderen gaat, zij “duidelijk zwakker worden”. “Het moet wel gaan om zieken of bejaarden die in deze situaties verkeren en niet zomaar om zieken of bejaarden in het algemeen.” “Dat dient men vooral ook voor ogen te houden, wanneer een gemeenschappelijke viering van de ziekenzalving plaats vindt, bijvoorbeeld in verpleeghuizen of tijdens bedevaarten”, aldus de bisschoppelijke brief. Bij de Ziekenzalving hoort ook – indien mogelijk – het Sacrament van Boete en Verzoening en de Communie.

Wanneer er in een ziekenhuis echt geen priester te bereiken is, kan een niet priester natuurlijk wel met een zieke bidden, daar heeft de Kerk gebeden voor. Maar daarbij “past grote zorgvuldigheid, teneinde verwarring met het sacrament van de ziekenzalving te voorkomen. Daarom moeten woorden, gebeden of gebaren achterwege blijven die specifiek bij de ziekenzalving behoren, zoals opgenomen in het ritueel voor de ziekenzalving zelf. Een zalving van de zieke kan daarom niet gebeuren door een diaken, pastorale werk(st)er, vrijwilliger of een andere leek.” Dit woord mag alle onduidelijkheid rond de toediening van het Sacrament der Zieken wegnemen !

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.rk-bergeijk.nl

Wie de hele brief van de bisschoppen wil lezen, kan deze vinden op http://www.katholieknieuwsblad.nl/docs/ziekenzalving.pdf