Home
Nieuws
Woord v.d. Pastoor
Priester Penne
Opname in de kerk
Dopen
Communie
Vormsel
Huwelijk
Jubilea
Uitvaart
Boete & verzoening
Ziek zijn
Maria
Links
Contactinformatie

Priester Penne

U bent bezoeker 402032 .

Woord van de Pastoor

Pandatweeling en het mosterdzaadje

YOUTUBE-FILMPJE BIJ DIT WOORD: https://www.youtube.com/watch?v=VEGbIa-yblg

Op 8 augustus was er groot nieuws uit dierenpark Pairi Daiza: er werd een reuzenpandatweeling geboren. Het is de tweede en tegelijk de derde pandageboorte in België.
Toen in 2016 voor het eerst een panda werd geboren, viel me op hoe klein het kleintje was van die reuzenpanda. Het was voor mij ook weer iets om te leren. Ik had het nooit verwacht dat het jong van zo een reuzenpanda zo klein zou zijn bij de geboorte. Ook dit keer was dit dus zo, de tweeling woog 150 en 160 gram. Maar ze groeien wel hard. Toen de pers op zaterdag 24 augustus, 16 dagen na de geboorte, op bezoek mocht gaan, wogen ze al 445 en 480 gram. Zie: https://www.hln.be/wetenschap-planeet/dieren/amper-16-dagen-oud-maar-immens-schattig-zo-ziet-de-babypanda-in-pairi-daiza-er-nu-uit~abe71d8b/
En uiteindelijk worden ze hopelijk van die grote reuzenpanda’s zoals we die allemaal kennen.

Bij dat hele verhaal moest ik denken aan mijn eigen geloof. Nu voel ik me sterk als christengelovige. Mijn vriendschap met Jezus Christus maakt me sterk en laat mij mooie dingen doen. Maar ik realiseer me wel dat mijn geloof in aanvang nog kleiner was dan die kleine pandabeertjes. Sterker nog: ik ben, net als iedereen, als ongelovige geboren. Daar is al snel verandering in gekomen. Mijn ouders hebben me een week na mijn geboorte laten dopen en ze hebben mij samen met veel andere getuigende mensen het christelijk geloof meegegeven. Ik ben gegroeid in mijn geloof: mensen hebben me leren bidden en ik ben het blijven doen, ze hebben mij de verhalen uit de Bijbel meegegeven en ik ben er uit gaan leven, ik kreeg les over ons geloof en zo werd mijn geloof verdiept, ik voedde en sterkte mijn band met Jezus door de Sacramenten. En zo is mijn geloof langzaam maar zeker gegroeid en het groeit nog steeds zoals een piepklein pandabeertje langzaam maar zeker groeit tot een grote pandabeer. Als ik daar zo over nadenk, dan komen mij de woorden van Jezus voor de geest die we vinden in het vierde hoofdstuk van het Marcusevangelie, verzen 31 en 32. Jezus vergelijkt ons gelovig leven daar met het mosterdzaadje. Net als een pasgeboren panda bijzonder klein is vergeleken met een volwassen panda, zo is het mosterdzaadje bijzonder klein vergeleken met de volgroeide plant: “Het is als een mosterdzaadje dat in de aarde gezaaid wordt. Het is het kleinste van alle zaden op aarde, maar als het gezaaid is, komt het op en wordt het groter dan alle andere struiken en het krijgt grote takken, zodat de vogels van de hemel in zijn schaduw kunnen nestelen.” (Mc. 4,31-32)

Het kleine roze dingetje dat eens een flinke panda moet worden én ons doopsel en ons sterk zijn in ons geloof: tussen die dingen ligt er heel wat tijd, heel wat inspanningen, vallen en opstaan en groeipijnen. Het komt er op aan om geduldig te zijn en altijd te blijven geloven in dat verhaal van het mosterdzaadje dat uit iets wat heel klein en waardeloos lijkt, iets groots en sterk en nuttig kan groeien. Dit woordje mag ons daar eens laten over nadenken. Dat geldt voor ons als individuele gelovige maar ook als christengemeenschap. Wie heeft er eens in mijn leven het geloof in Jezus Christus gezaaid? En groeit mijn geloofsboom nog ? Leg ik me er op toe dat het kleine geloofszaad dat bij mij werd gezaaid echt opkomt door mijn gebed, door het lezen van de Heilige Schrift, door mijn geloof te verdiepen, door het ontvangen van de Sacramenten door echte naastenliefde ? Als Jezus er in die parabel over spreekt dat de vogels van de hemel in de schaduw van die grote boom kunnen nestelen, is dat dan bij ons ook ? Voelen mensen zich goed bij ons omdat wij christen zijn en geef ik ook zelf door wat ik eens ontvangen heb door mijn duidelijk getuigenis als christen in woord en daad ? Doen we dat ook, op een geduldige manier, als gemeenschap van christenen ?

De onooglijk kleine pandabeertjes van nu worden hopelijk eens grote reuzenpanda’s. Wie had dat gedacht bij het begin. Laten ook wij groeien in geloof en liefde voor de Heer Jezus.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be