Woord van de Pastoor

Trouw, hoelang ?

Enige tijd geleden kreeg ik een reclamefolder van het Eindhovens Dagblad waarin men een proefabonnement aanbiedt. Voorop staat een bruidspaar. Bruid zegt: “Ja ! Ik wil vijf weken”, bruidegom zegt: “Ja ! Ik wil voor altijd”, daaronder: “liever eerst een tijdje op proef ?”. En aan de achterkant: “Het liefst zouden we direct een vaste relatie met u aangaan, maar we kunnen ons voorstellen dat u ons even wilt uitproberen…”

Naar aanleiding van deze folder stel ik de vraag: voor hoelang belooft men bij een kerkelijk huwelijk trouw ? Misschien voor sommigen een overbodige vraag maar toch blijkt het niet voor iedereen even duidelijk en zie je op huwelijks- en overlijdenskaarten aparte dingen.

In een kerkelijk huwelijk beloven een man en een vrouw elkaar trouw “in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, al de dagen van ons leven”. Vroeger stond er “tot de dood ons scheidt”, de huidige formulering klinkt wat vriendelijker. Wat voor ons het woordje “trouw” betekent, koppelen wij aan God. Van God geloven we dat Hij ons nooit meer loslaat, wat er ook gebeurt en van God geloven we dat Hij altijd van ons zal blijven houden, wat er ook gebeurt. Zo zeggen een man en een vrouw voor het Altaar van de Heer in het Sacrament van het Huwelijk tegen elkaar dat ze elkaar nooit meer zullen loslaten en altijd van elkaar zullen houden. Het kan onmogelijk klinken maar in de Sacrament verbindt de Heer zich aan deze twee mensen en belooft Zijn bijstand, zolang beiden zullen leven.

Een huwelijk eindigt bij de dood van een van beiden. Niet eerder maar ook niet later. Onlangs zag ik op een trouwkaart staan: “We gaan elkaar eeuwige trouw beloven”. Een mooie kreet van twee superverliefde mensen maar eigenlijk klopt het niet. Als je elkaar eeuwig trouw belooft betekent het dat wanneer de ene sterft, je de andere mee moet begraven. We beloven elkaar geen eeuwige trouw maar tot de dood van een van beiden. Anders zou je van de andere vragen dat deze nooit meer een nieuwe relatie mag aangaan wanneer een van beiden sterft.

Een andere verkeerde formulering zie je wel eens op rouwkaarten. Bijvoorbeeld: er sterft een vrouw wiens man al 10 jaar dood is en dan staat er op de kaart dat is overleden: “Jana Janssen echtgenote van Jan Janssen (+)”. Jana was dan blijkbaar de vrouw van een overledene, aangezien er achter de naam van Jan een kruisje staat. Dat is iets wat niet klopt: je kunt niet getrouwd zijn met een overledene. Wanneer je man of vrouw dood is ben je weduwe of weduwnaar. Natuurlijk begrijp ik dat in het hart van de andere een onvervangbare plaats is voor de gestorvene maar toch eindigt zowel voor wet als voor de Kerk een huwelijk bij het sterven, niet eerder of later.

Een eenvoudige reclamefolder mag ons eens laten nadenken over de betekenis van het woord “trouwen”.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.