Woord van de Pastoor

Oe ist ?

OE IST ?

Bij een doopbezoek in Galmaarden wees de vader mij tijdens het gesprek op de campagne “Oe ist” die in West-Vlaanderen wordt gevoerd. De campagne loopt deze zomer op de West-Vlaamse festivals en gaat het komende schooljaar in alle West-Vlaamse scholen spelen. Ik moest toegeven dat ik de campagne nog niet kende maar wel interessant vind. Zo dikwijls als mensen elkaar ontmoeten, stelt men de standaardvraag hoe het met de andere is: “Oe ist ?”. En men gaat er eigenlijk ook standaard van uit dat de andere zal antwoorden dat het goed met hem gaat. Mensen groeten elkaar gemakkelijk met die typische vraag hoe het is en veronderstellend dat het goed is loopt men al enkele meters verder. Meer nog: men verwacht eigenlijk niet dat de andere zegt: “Slecht”. We verwachten van elkaar dat het altijd maar goed gaat en wanneer een andere onze vraag beantwoordt met “Niet goed” of “Slecht”, dan weten we ons dikwijls geen houding te geven. Ook natuurlijk omdat het zo weinig gezegd wordt dat we ergens mee zitten of dat we ons niet goed in ons vel voelen. We weten allemaal dat praten oplucht en dikwijls het noemen van een probleem al een halve oplossing is maar je moet het wel durven doen. We weten ook allemaal dat problemen en moeilijkheden verzwijgen nooit de oplossing is en toch doen we het zo dikwijls. Misschien onmiddellijk een extreem voorbeeld maar hoe dikwijls werd ik niet naar een overlijden door zelfdoding geroepen waarbij de nabestaanden me zegden dat de overledene nooit iets had gezegd over enig probleem. Ja, het is niet gemakkelijk om jezelf bloot te geven, het is gemakkelijker om te zwijgen en op te kroppen maar het maakt je niet gelukkig. Een mooie campagne met een website www.oeist.be die ons allemaal, jong en oud, uitnodigt om over onze moeilijke dingen te durven spreken, dingen die ons ontevreden of ongelukkig maken of ons diepe pijn bezorgen. Je hart op je tong durven leggen, durf je zaken uitspreken: een opdracht voor elk van ons.

Als gelovigen hebben we misschien ook zo een campagne nodig voor ons persoonlijk gebed. Aan de Heer mogen we in het gebed alles toevertrouwen maar doen we dat ook of zijn onze gebeden even beperkt als onze gesprekken met medemensen ? Ik hoop van niet. Natuurlijk kent de Heer Jezus ons helemaal, Hij is altijd bij ons en Hij weet wat er leeft in ons hart en wat we nodig hebben. Toch verlangt Hij in ons persoonlijk gebed dat we met Hem spreken zoals goede vrienden dat met elkaar doen en dat we uitspreken wat ons ter harte gaat. Ik denk daarbij aan het verhaal uit het evangelie van Marcus 10, 46-52 waar Jezus op Zijn weg de blinde bedelaar Bartimeüs ontmoet. Die blinde schreeuwt daar heel de tijd: “Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij”. Wanneer Jezus voor die blinde man staat, ziet Hij natuurlijk ook wel dat Bartimeüs blind is en verlangt om weer te zien. Toch vraagt Jezus nog eens uitdrukkelijk: “Wat wilt ge dat Ik voor u doe ?”. Natuurlijk weet Jezus dat de blinde man Hem geen geld zal vragen of Hem zal vragen met hem naar de kermis te gaan, toch wil Hij dat de blinde man zijn echte verlangen uitspreekt. Op zijn antwoord “Rabboeni, maak dat ik zien kan !”, geneest Jezus Bartimeüs van zijn blindheid. Mogen we elke dag minstens een moment hebben waar we de Heer horen vragen hoe het met ons gaat en laten we er met heel ons hart op antwoorden en ons gebed zal vruchtbaar zijn.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

OVERLIJDEN PRIESTER ROGER DE CLERCK

Op vrijdag 21 augustus 2015 was ik bij het overlijden van mijn parochiaan-priester Roger De Clerck. Ik nodig u bij deze uit voor de uitvaartmis en bezorg u langs deze weg een rouwkaart: http://www.vandendriessche-premereur.be/data/pdf/Dubbele%20rwbrf%20Roger%20De%20Clerck.pdf alwaar u tevens kunt condoleren. Een overzicht van zijn priesterleven vindt u hier: http://www.persinfo.org/2015/08/22/priester-roger-de-clerck-overleden

Wil hem gedenken in uw gebed en welkom in de uitvaartmis.