Woord van de Pastoor

De Vakantie voorbij...

In het zuiden van Nederland gaan de meeste kinderen weer naar school, sommige streken in Nederland beginnen pas over enkele weken met de school, in België begint alle activiteit weer op 1 september. Op het einde van een vakantie mag men zich eens de vraag stellen wat de vakantie voor mij betekend heeft. Zelf heb ik in de vakantietijd familieleden, vrienden en bekenden bezocht die ik al lang wilde bezoeken. Ik bezocht enkele plekken waar ik al lang naartoe wilde. Er was ook tijd om wat dingen te lezen die ik al lang wilde lezen, er waren enkele bezoeken aan bedevaartsplaatsen, plaatsen waar bidden gemakkelijker lijkt dan thuis. Ik hoor mensen na een vakantie zeggen: “We kunnen er weer een heel jaar tegen, op naar de volgende vakantietijd”. Ik hoop dat dit gevoel bij veel mensen aanwezig mag zijn. Hoewel het misschien voor sommige mensen niet altijd even gemakkelijk is, is het toch belangrijk om regelmatig iets van vakantie in je leven in te bouwen, momenten van herbronnen en even gas terugnemen, van even rustig aan doen en jezelf hervinden, momenten van bijzondere aandacht voor je band met God en je medemensen. Vanuit zo’n momenten kun je dan weer de drukke tijden aan.

Ik vond in de afgelopen dagen een mooi verhaaltje wat daar mooi bij aansluit, het verhaal van Leo Lionni over Frederick. Frederick is een veldmuis, die met drie andere muisjes woont bij een oude muur. In de zomer werken de muizen dag en nacht om voedsel bijeen te brengen voor de wintermaanden. Ze sjouwen met graan en maïs en nootjes. Alleen Frederick niet, die ligt vaak op zijn rug te luieren. "Moet jij niet werken?" vragen de andere muisjes. "Ik verzamel zonnestralen voor de winter", zegt Frederick, "ik verzamel kleuren voor de donkere maanden". Toen de muizen moe werden en nog eens Frederick vroegen of hij niet kwam helpen zei Frederick, vlak voor hij in slaap viel: "Ik verzamel woorden". Toen werd het winter. Het werd koud en er viel veel sneeuw. De muizen aten hun voorraden op. Langzaam raakten de graan- en maïskorrels op, maar buiten was het nog koud en donker. De muizen werden steeds stiller. Toen stond Frederick op. Hij begon te vertellen over de warme zonnestralen, over het rood van de bessen, en het blauw van de korenbloemen, en hij maakte een gedicht over de lente die zou komen. De andere muisjes kregen het warm van binnen toen ze hem hoorden, en ze begonnen te klappen: "Je bent een dichter Frederick, dankjewel voor je mooie woorden." En zo bleven ze leven tot de lente kwam. Zo zie je maar dat rust en genieten zeker zo belangrijk zijn als hard werken en zorgen.

Dit verhaal mag ons de vraag stellen: welke stralen heb ik in de afgelopen tijd opgedaan om van te leven als het in mijn leven winter wordt ? Welke rijkdom heb ik in de afgelopen vakantietijd bij elkaar gesprokkeld waarvan ik kan leven wanneer het kil of donker wordt in mijn leven ? Een mooi nieuw werkjaar voor allen, onder Gods Zegen.

Uw priester en pastoor A. Penne.