Woord van de Pastoor

Vondelingenschuif

In Antwerpen is voor de vierde keer een kindje in de vondelingenschuif terecht gekomen. http://www.hln.be/hln/nl/3804/Belgie/video/detail/1475412/Baby-in-vondelingenschuif-in-Antwerpen.dhtml Een moeder, in paniek wellicht, heeft daar haar kind achtergelaten. Toen twaalf jaar geleden die vondelingenschuif in gebruik werd genomen, was er nogal wat kritiek te horen. Tegenstanders vonden dat dit initiatief moeders stimuleert om hun baby te dumpen. Nu we de laatste jaren nogal wat verhalen te horen kregen over moeders die hun pasgeboren, ongewenste kind in een wc of in een vuilbak achterlieten hoor ik van bijna niemand nog commentaar. Je geeft het kind tenminste een kans om te leven.

Persoonlijk zou ik er voor willen pleiten dat zo een vondelingenschuif in elke grote stad een plaats zou krijgen om drama’s te voorkomen: http://www.vondelingenluik.be/  Steden als Brussel, Gent, Brugge en Hasselt zouden eigenlijk ook zo een plek moeten hebben. Met zo een initiatief red je levens, de cijfers liegen er dus niet meer om: minstens 4 zijn er dus via dit luik in Antwerpen gered. Kandidaat-adoptieouders zijn er genoeg, zovele kinderloze echtparen verlangen een kind warmte te kunnen geven.

De Kerk heeft zich altijd bekommerd om kinderen als deze. Men heeft dat gedaan vanuit het Woord van de Heer Jezus Zelf: “Als je voor een kind zorgt, in Mijn Naam, dan neem je Mij op en God, die Mij gezonden heeft”. De eeuwen door hebben kloosters en mensen van de Kerk de zorg voor vondelingen gehad. De eeuwen door zijn kinderen niet welkom geweest in gezinnen of families. Goede opvang voor die zwangere vrouwen en alternatieven aanbieden voor abortus is nog altijd een opdracht voor de Kerk vandaag. Verschillende verenigingen zoals Pro Vita proberen daar al jaren hun steentje aan bij te dragen. Elk kind heeft recht om te leven want het draagt Gods Leven in zich.

Dit kind kreeg de kans om te leven, ook al voelde de moeder aan dat het bij haar niet mogelijk was. God kan nu ook in dit kind gaan werken en misschien grote dingen doen. Het bekendste voorbeeld van een vondeling in de Bijbel is Mozes. Ook hij werd onder moeilijke omstandigheden geboren en zijn moeder legde hem neer in een mandje tussen het riet van de Nijl. Hij werd gevonden door de dochter van de Farao en is uiteindelijk een van de grote mannen van ons geloof geworden. Gelukkig mocht hij blijven leven…

In de afgelopen dagen hoorde ik verschillende parochianen zich afvragen hoe een moeder dat kan doen, haar kind achterlaten. In normale omstandigheden is zoiets niet te begrijpen, in normale omstandigheden laat een moeder haar kind niet achter. Gelukkig heeft ze de weg naar de vondelingenschuif gevonden en mocht haar kind blijven leven. Gelukkig is er zo een vereniging als Moeders voor Moeders. Het is een terrein waar we als christenen ons kunnen blijven inzetten. Het is eigenlijk concreet maken wat God in de profeet Jesaja 49,15 zegt: "Kan een vrouw haar zuigeling vergeten? Zou een moeder zich niet meer ontfermen over het kind van haar schoot? En ook al zou een moeder haar kind vergeten, neen, Ik vergeet u nooit!" Dat is wat die vondelingenschuif in praktijk brengt.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be