Home
Nieuws
Woord v.d. Pastoor
Priester Penne
Opname in de kerk
Dopen
Communie
Vormsel
Huwelijk
Jubilea
Uitvaart
Boete & verzoening
Ziek zijn
Maria
Links
Contactinformatie

Priester Penne

U bent bezoeker 400710 .

Woord van de Pastoor

De leeggemaakte biechtstoel

Een buurpastoor vroeg mij onlangs om biecht te komen horen voor de vormelingen. Voor de meeste Bergeijkse en Luyksgestelse gelovigen is het Sacrament van de Biecht iets uit een ver verleden. De meesten, jonger dan 50 jaar, hebben nooit gebiecht. Eind zestiger jaren is de persoonlijke biecht in onze streken opgeborgen en vervangen door vieringen met algemene absolutie, die ook een stille dood gestorven. Soms vraagt men om te biechten op huisbezoek of komt men naar de pastorie, bij de Eerste Vrijdagplechtigheid zijn er een tiental biechten, rond Pasen en Kerstmis enkelen.

Toch is het niet zo dat de mensen niet meer zondigen. Elk voelt soms aan: hier ben ik tekort geschoten in de liefde naar God, naar mijn medemensen, naar mezelf. Blijf je er mee rondlopen of kun je daar nu van af komen ? In het Sacrament van de Biecht ontvangt elke mens die berouw heeft over wat fout ging, vergeving. Dat is een belangrijke gedachte in ons geloof. Daarom werd God mens. Jezus Christus is op het Kruis gestorven opdat er bevrijding van zonden zou zijn, opdat we toekomst zouden hebben. Jezus gaf ook aan Zijn apostelen, aan de Kerk, de opdracht zonden te vergeven.

De Kerk zoekt wegen om dat aan de jonge generatie door te geven. Waar die pastoor me vroeg, ging het zo. In het vormselproject was een hoofdstuk over vergeving en verzoening. Men sprak daar over en dan kwam men naar de kerk. De pastoor opende met een woord en een kort gebed en ik overliep de tien geboden, de tien leefregels van God. Dan kreeg elk een lei en een stukje krijt. Elk ging op een eigen plekje zitten in de kerk en kreeg tijd om op die lei te schrijven waar men van vond dat men tekort was geschoten in liefde naar God, de medemens of zichzelf. Elk kon dan met de beschreven lei naar een van de drie priesters in de kerk te gaan. De priesters zaten aan een tafeltje waarop een kruis en een spons lag en een brandende kaars stond. Ze lazen wat ze er op geschreven hadden, dat was hun belijdenis. Er werd even met hen over gesproken. Dan werd het sponsje genomen, de lei werd schoongeveegd. In de vergeving die de priester in Gods Naam uitspreekt, gebeurt hetzelfde: God gaat in de Biecht met de spons over ons tekortschieten, we krijgen een nieuwe toekomst. Daarna legde de priester de hand op als een teken van Gods vergevende Hand en sprak de vergeving uit. De jongeren ervoeren het als waardevol, een ontmoeting met de God die mensen wil bevrijden. Mogen steeds meer mensen dat weer ontdekken.

Deze week kwam er een man aan de pastoriedeur die wilde biechten, liefst in de biechtstoel. Ik ging met hem naar de Luyksgestelse kerk maar viel in verlegenheid. De ene biechtstoel is vermaakt tot boekenkast voor het koor, de andere volgestapeld met stoelen. Die laatste is deze week leeggeruimd. Zoals er in elke kerk een plaats is voor de Eucharistie (lezenaar en altaar) en de doop (doopvont), zo dient er ook een duidelijk plaats te zijn voor de verzoening met God (biechtstoel of –kamer). Ook in onze kerk is dat nu. Het mag ons uitnodigen wat Gods Vergeving voor ons betekent, laten wij Zijn Barmhartigheid in ons leven ook toe ?

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.